1. |
Ερημιά Στην Καλλιθέα
06:02
|
|||
Ερημιά στην Καλλιθέα
Οι παπαγάλοι πουδράρουν τα ράμφη τους
Στα κλουβιά αναβοσβήνουν τα νέα
Όλος ο κόσμος ένα δίχτυ για πάρτη τους
Κάνουν τσατ, χέρια στα πέη
Λένε «μου αρέσει», «θα πάω», παρευρίσκονται
Κι ο Σταλόνε που μέσα μου κλαίει
«Φεύγω», λέει…
Ερημιά στην Καλλιθέα
Οι αετοί στα φαστ φουντ οργανώνονται
Μια μπουτίκ με ενδύματα αρχαία
Κι ένα μπουρδέλο που όσοι πάνε πληρώνονται
Τα κορίτσια τους φοβούνται τους gay
Κι οι ραχιαίοι τους φοβούνται το αύριο
Κι ο Γαρδέλης που μέσα μου κλαίει
«Φεύγω», λέει...
Ερημιά στην Καλλιθέα
Τα περιστέρια αντιδικούν με τα ταίρια τους
Τα μαλλιά αποχαιρετούν τον κουρέα
Οι ξυλουργοί πριονίζουν τα χέρια τους
Ένας δίσκος στην μπανιέρα επιπλέει
Κι είν’ ο καλύτερος, αυτός που δεν άκουσες
Κι ο Ραλφ Μάτσιο που μέσα μου κλαίει
«Φεύγω», λέει...
«Τι ζητάς στην Καλλιθέα;»
Ρωτάει το αηδόνι που παλιά σε συνόδευε
Η ζωή απλώς κινείται τυχαία
Σου είπε «για πάντα», μα όπως πάντα κορόιδευε
Ανεβαίνω στην ταράτσα που καίει
Πετάω την μπάλα που κρατούσα στο διάστημα
Και ο Γκάλης που μέσα μου κλαίει
«Φεύγω», λέει...
|
||||
2. |
Ο Μπάσταρδος Γιος
04:50
|
|||
Δεν έχω ζήσει το «Μπραζίλιαν», το πατάρι του «Λουμίδη»
Δεν έχω ζήσει το «Ακροπόλ», το «Μετροπόλιταν», το «Παρκ»
Έχασα και τον Αργυρόπουλο και τον Λογοθετίδη
Μα και το Βέγγο στον «Τρελό του Λούνα Παρκ»
Δεν πήγα στην «Οδό Ονείρων» ή στο απέναντι του Μίκη
Ούτε κατέβηκα σκαλιά προς το υπόγειο του Κουν
Αν μπω στο ομώνυμό της θέατρο, θα λείπει η Αλίκη
Στου Αττίκ τη «Μάντρα» κι αν φωνάξω, δεν θ’ ακούν
Πατέρα παίρνουν τηλέφωνο
Λένε πως, πατέρα, είσαι νεκρός
Κι εγώ γυρίζω στο σπίτι με τα πόδια
Είμαι ο μπάσταρδος γιος
Κάτω απ’ την άσφαλτο καίει το παλιό χώμα
Και οι ανοιγμένες στοές
Και μες στο σώμα μου κλαίει το παλιό σώμα
Του ανολοκλήρωτου χθες
Δεν έριξα ούτε μια γαρδένια στον Γρηγόρη Μπιθικώτση
Ούτε κινδύνευσε από πιάτο μου η Βίκυ Μοσχολιού
Όταν ο Νιόνιος ήταν «Κύτταρο», εγώ ήμουν στο καρότσι
Δεν είχα τον Ζαμπέτα συνοδεία του φιλιού
Την Κάλλας δεν θυμάται πια της Επιδαύρου μου το αηδόνι
Και το Αιγαίο μου είναι ανάξιο του «Άξιον Εστί»
Στη Βουλιαγμένη όσο κι αν έψαξα δε βρήκα Κηλαηδόνη
Στο Άλσος Παγκρατίου κανείς δε λέει να χτενιστεί
Πατέρα παίρνουν τηλέφωνο
Λένε πως, πατέρα, είσαι νεκρός
Κι εγώ γυρίζω στο σπίτι με τα πόδια
Είμαι ο μπάσταρδος γιος
Κάτω απ’ την άσφαλτο καίει το παλιό χώμα
Και οι ανοιγμένες στοές
Και μες στο σώμα μου κλαίει το μικρό σώμα
Του ακόμα αγέννητου χθες
|
||||
3. |
Ο Ξένος
04:26
|
|||
Πες μου αλήθεια αν το μέρος αυτό υπήρξε
ή εγώ το φαντάστηκα;
Κάποιοι λένε πως η μνήμη είναι όλη μια απάτη
κι εγώ μέσα της πιάστηκα
Πες μου αλήθεια αν το σπίτι αυτό
ήταν πάντα χαμηλό και στενάχωρο
Στο μικρό σαλονάκι περιμένω το λύκο
να φυσήξει το άχυρο
Πες μου αλήθεια αν αυτή η μουσική
ήταν πάντα μπουζούκια κλαψιάρικα
Στο παλιό μου πικάπ μένει μέσα ένα ζώο
που μασάει χιλιάρικα
Πες μου αλήθεια αν αυτός ο μπακάλης απέναντι
ήταν πάντα μισάνθρωπος
Ούτε μέρα δεν πρόλαβε να ζήσει
στο καπό του αμαξιού ο χιονάνθρωπος
Πες μου αλήθεια αν στους Άγιους Πάντες
εψάλη ποτέ ο Ακάθιστος
Στην μπανιέρα μου ένας μικρόσωμος πόνος
περιμένει αβάφτιστος
Πες μου αλήθεια αν αυτό το τραγούδι θα φτάσει
στο κορίτσι που αγάπησα
Τ’ όνομά της ακόμα είναι γραμμένο στο κουδούνι
μα εγώ δεν το πάτησα
|
||||
4. |
Κουνελάκι
04:21
|
|||
Κουνελάκι μου στις κούνιες που θα πας
Πες μου πως θα με θυμάσαι, πες μου πως θα μ’ αγαπάς
Βάλε μες στο κουβαδάκι σου μια πέτρα και για μένα
Βάλε και δυο λουλουδάκια πατημένα
Κι όταν θα βρεθείς στην Υπεραγορά
Μπες μες στο καρότσι κι άπλωσε τα χέρια σου ψηλά
Κι ό,τι βρίσκεται στο πάνω-πάνω ράφι κράτησέ το
Και το βράδυ απ’ το μπαλκόνι πέταξέ το
Κουνελάκι μου όταν φτάσεις στης γιαγιάς
Πες μου πως θα με θυμάσαι, πες μου πως θα μ’ αγαπάς
Μπες μες στην παλιά ντουλάπα, κρύψου πίσω από τα ρούχα
Μύρισε το παιδικό σκοτάδι που ’χα
Κι άμα βρεις τα χίλια χάρτινα κουτιά
Που ’χουν μέσα κοιμισμένους υπερήρωες και παπιά
Βρες αυτόν που πιο πολύ θα με θυμίζει στη φιγούρα
Σκίσ’ το εξώφυλλο και κάν’ του μια μουτζούρα
Κουνελάκι μου στον ύπνο που θα πας
Πες μου πως θα με θυμάσαι, πες μου πως θα μ’ αγαπάς
Κι αν πετύχεις την αράχνη τ’ ουρανού, τη μαύρη χήρα
Χάιδεψε την μη φοβάται η κακομοίρα
Κι όταν θα ’ρθεις πάλι πίσω το πρωί
Κάτσε λίγο και χουζούρεψε, συγχώρα τη ζωή
Που ’χει κάτι βιαστικό, που δεν κοιτάει ποτέ της πίσω
Κι όταν θέλεις, φώναξέ μου να ξυπνήσω
|
||||
5. |
Knight Riders
06:58
|
|||
Πρώτη Δημοτικού γνωριστήκαμε
Οι γονείς μας ψηφίζαν ανάποδα
Άλλο πίστευα εγώ για τον κόσμο
Άλλος κόσμος ξυπνούσε στο σπίτι σου
Φεύγαμε απ’ το σχολείο τ’ απόγευμα
Και χωνόμασταν σε άλλου είδους αίθουσες
Μ’ άρεσε ο κωμικός που σωριάζεται
Σου άρεσαν τα διαστημόπλοια
Κάθε βράδυ κοιτούσαμε από άλλη τηλεόραση
Το ίδιο αυτοκίνητο
Που μιλούσε μ’ ανθρώπου φωνή
Και πετούσε πάνω απ’ τα οδοφράγματα
Πρώτη του Γυμνασίου χαθήκαμε
Σ’ άλλο υπόγειο ο καθένας τον παίζαμε
Τα κορίτσια ήταν φύλλα χαρτιού,
Καλαμιές και σεντόνια της θείας μας
Φεύγαμε απ’ το σχολείο τ’ απόγευμα
Και χωνόμασταν στα μπλιμπλικάδικα
Ήμουν τρίτος στο Donkey Kong
Ήσουν πρώτος στο Space Invaders
Κάθε βράδυ ακούγαμε από άλλο γουόκμαν
Τον ίδιο το δαίμονα
Να γρυλίζει ολομόναχος σκισμένες σελίδες
Από την Αποκάλυψη
Ξανασμίξαμε στην πενταήμερη
Μεθυσμένοι στου νησιού το σκυλάδικο
Ένας δάσκαλος έσπαζε πιάτα
Στα πόδια της αιώνιας νύμφης
Μου μιλούσες για ταινίες που θα γύριζες
Σου μιλούσα για βιβλία που θα ’γραφα
Κάποιος δίπλα μας έλεγε «είμαι στα χάϊ μου»
Και μετά σωριαζόταν
Κάθε βράδυ κοιτούσαμε από άλλη τηλεόραση
Τον ίδιο τον πύραυλο
Σαν φαλλό στης Βαγδάτης τον κόλπο να μπαίνει
Και ν’ ανοίγει το αύριο
Σε ξανάδα προχτές σε μια βάφτιση
Γύρω γύρω μαμάδες μπουσούλαγαν
Ήσουν άλλος, μιλούσες
σα να ζητάς πνευματικά δικαιώματα
Είπαμε δυο-τρεις λέξεις για κόμματα
Είπαμε δυο-τρεις λέξεις για τράπεζες
Στο προαύλιο έβρεχε λίγο
Τα κουφέτα είχαν γεύση παράξενη
Και το βράδυ κοιτάξαμε από άλλη τηλεόραση
Το παλιό αυτοκίνητο
Να μιλάει μ’ ανθρώπου φωνή
Και να φεύγει πάνω απ’ τα οδοφράγματα
|
||||
6. |
Το Περίπτερο
04:10
|
|||
Είχα τσιπς και γαριδάκια
Τσίχλες και σοκολατάκια
Μίκυ Μάους και Ποπάϋ
Τώρα ό,τι είχα, πάει
Είχα και το βάσανό μου
Στο καρτοτηλέφωνό μου
Να μου στέλνει σηματάκια
Γκρίνιες και χαμογελάκια
Είχα ένα μικρό τρανζίστορ
Κι όλο μου φωνάζαν «Κλείσ’ το»
Μ’ έλεγαν κλεπταποδόχο
Τώρα όμως πια δεν το ’χω
Είχα και το βάσανό μου
Στο καρτοτηλέφωνό μου
Να μου στέλνει σηματάκια
Γκρίνιες και χαμογελάκια
Είχα ένα περιπτεράκι
Ανδρομάχης και Δαβάκη
Με δυο γύψινα αλογάκια
Ν’ ανεβαίνουν τα παιδάκια
Πού είσαι τώρα, βάσανό μου;
Τρύπα στα μισά του δρόμου
Όλα στ’ όνομα του νόμου
Στρέφω αλλού το πρόσωπό μου
|
||||
7. |
Άγιοι Πάντες
01:15
|
|||
8. |
Που Να Είσαι Τώρα Εσύ
04:08
|
|||
Πού να είσαι τώρα εσύ
Σ’ είδα μόνο δυο-τρεις φορές
Μου είπες κάτι που δεν το λες
Το θυμάμαι κάθε στιγμή
Πού να είσαι τώρα εσύ
Τι διαβάζεις και τι φοράς
Ένα στέκι της συμφοράς
Παίζει εκείνη τη μουσική
Ποιος κοιτάει τα μαύρα σου μάτια;
Ποιος αντέχει τα λάθη σου;
Από πίσω ποιος σ’ αγκαλιάζει;
Ποιος βουλιάζει στα βάθη σου;
Ποιος φοβάται το πρόσωπό σου;
Ποιος σου στέλνει αιτήματα;
Ποιος κολλάει στο παράθυρό σου;
Ποιος διαγράφει μηνύματα;
Είμαι μόνος και περπατάω
Ίδιο μέρος, άλλη ζωή
Κάνω ότι ξέρω πού πάω
πού να είσαι τώρα εσύ;
Πού να είσαι τώρα εσύ
Σ’ είχα μόνο δυο-τρεις φορές
Μου είπες κάτι που δεν το λες
Το θυμάμαι κάθε στιγμή
|
||||
9. |
Διονύσιος Φοίβος
05:15
|
|||
Με βαφτίσαν Απόλλωνα, με βαφτίσανε Διόνυσο
Το ’να πόδι στο Ιόνιο, τ’ άλλο στην Πελοπόννησο
Ο μπαμπάς μου ήταν ναύκληρος
Η μητέρα μου μάγισσα
Γνωριστήκαν και του ’κλεψε τη φωνή
Πήραν κρεβατοκάμαρα και να γίνω δεν άργησα
Με πηγαίναν στο Σούνιο, με πηγαίναν στην Αίγινα
Με ταΐζανε χάλικες Παντοδύναμος έγινα
Κάποια μέρα μου αγόρασαν
Μία λύρα μια φόρμιγγα
Και μιλούσα με μια κλεμμένη φωνή
Έλεγα «όττω τις έραται», τις αγέλες απόφευγα
Άβαλε ιεύ ελελεύ
Οίμοι και φευ, ω
Οίμοι και φευ
Κόκκυ και παπαί και ιή
Ευάν ευοί, ω
Ευάν ευοί
Με βαφτίσαν Απόλλωνα, με βαφτίσανε Διόνυσο
Από τύχη δε μ’ έριξαν σε κανένα ξερόνησο
Με ρωτούσαν οι φίλοι μου
Η Ελένη πώς έμοιαζε
Κι αν υπάρχει ακόμα η Ατλαντίς
Ιστορίες να τους έλεγα, τίποτ’ άλλο δε μ’ ένοιαζε
Κι από τότε περάσανε τόσοι αιώνες που ξέχασα
Μένω πια στα προάστια και τη λύρα μου έχασα
Κάθε μέρα ένας άνθρωπος
κατεβαίνει στην άβυσσο
κάθε μέρα γεννιέται ένα παιδί
Κι εγώ ούτ’ έναν ίαμβο, ούτε έναν ανάπαιστο
Με βαφτίσαν Απόλλωνα, με βαφτίσανε Διόνυσο
Το ’να πόδι στο Ιόνιο, τ’ άλλο στην Πελοπόννησο
Έχω ακόμα τη μνήμη μου
Τη μητέρα του στίχου μου
Και θα κλέψω ξανά την κλεμμένη φωνή
Τρέμει κάτω απ’ τα πράγματα το ρυάκι του ήχου μου
|
||||
10. |
||||
Κορίτσια απ’ τη Βουλιαγμένη
Σημαιάκια στην πίστα, ιλέκτρικ μπλου
Κορίτσια απ’ τον Άγιο Δημήτριο
Ειλικρινής συμπάθεια για τη Μεταπολίτευση
Κορίτσια από την Εκάλη
Νίκος Νικολαΐδης Σεξ τα Χριστούγεννα
Κορίτσια απ’ την Πατησίων
R&B στον 18ο όροφο
Το δικό μου μέρος
Δεν είναι μέρος
Όλα αλλού συμβαίνουν
Εδώ κρύβονται
Το δικό μου μέρος
Δεν είναι μέρος
Κάποιοι εδώ δουλεύουν
Κι άλλοι αμείβονται
Κορίτσια απ’ το Περιστέρι
Κουβέρτα στην πρίζα, Κωνσταντινούπολη
Κορίτσια από το Παγκράτι
Ρομπ ντε σάμπρ 1924
Κορίτσια από τα Εξάρχεια
Νύχτα με τη Μωντ απαράβατη
Κορίτσια από το Νέο Ηράκλειο
Διαρκείς τσακωμοί για τον Μόρισεϋ
Κορίτσια απ’ το Χατζηκυριάκειο
Ό,τι υπήρξε είν’ εδώ
Κι είναι άφθαρτο
Κορίτσια απ’ το Κολωνάκι
Τρέχει αίμα και ο Κόμης το αισθάνεται
|
||||
11. |
Γριές Στη Λαϊκή
01:16
|
|||
12. |
||||
Η Κική κάθε βράδυ κάνει ό,τι μπορεί
με τ’ ασήμι στ’ αυτί και με το κοκκινάδι
κι εγώ πέφτω απ’ τα σπίτια κι ούτε μια γρατζουνιά
στις εννιά κελαηδούν τα σπουργίτια
Νοίκιασέ μου γουέστερν, πάρε μου παγωτό
Παίξε τον τελικό Λιβερπούλ και Μαντσέστερ
Πήγαινέ με στη Ρώμη και στη Χαλκιδική
Η Κική δεν μου έγραψε ακόμη
Πάω συχνά στα μπουρδέλα, μην το πεις πουθενά
Η Σπεράντζα Βρανά με οδηγεί στην κοπέλα
Αλβανοί, ναύτες, γέροι κι άλλοι μου συγγενείς
Μα κανείς την Κική μου δεν ξέρει
Τα τραγούδια που γράφω σπάνια έχουν ρεφρέν
Δε φοράω σουτιέν, ούτε ζω στο Αϊντάχο
Μένω στην Καλλιθέα κι αγαπάω μια Κική
Η ζωή μόνο έτσι εν’ ωραία...
|
||||
13. |
||||
14. |
Θα Σε Ξαναδώ
03:23
|
|||
Απόψε τραγουδώ
Στον ένα μου οπαδό
Πως κάποια μέρα, κάποια μέρα
Θα ξαναρθείς εδώ
Κι ύστερα πιο βραχνά
Γυρνώντας στα στενά
Λέω «Έχεις φύγει, έχεις φύγει
Και δεν θα ’ρθεις ξανά»
Ο αέρας έξω καίει
Το ποτάμι μέσα στον υπόνομο κλαίει
Κι η ρόδα που γυρνάει
Λέει «Είναι θαύμα, θαύμα η ζωή και περνάει»
Τα πάρκα τα κλειστά
Και τ’ άδεια θερινά
Λεν «Έχεις φύγει, έχεις φύγει
Και δεν θα ’ρθεις ξανά»
Και το άστρο της αυγής
Ο κοσμογυριστής
Λέει «Κάποια μέρα, κάποια μέρα
Εδώ θα ξαναρθείς»
Απόψε τραγουδώ
Πάνω από τη σποδό
Πως θα ’ρθει η μέρα, θα ’ρθει η μέρα
Που θα σε ξαναδώ
Πως θα ’ρθει η μέρα, θα ’ρθει η μέρα
Που θα σε ξαναδώ
|
Streaming and Download help
If you like Φοίβος Δεληβοριάς, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp