more from
Inner Ear
We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.
/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €7 EUR

     

  • Compact Disc (CD) + Digital Album

    Includes unlimited streaming of Anime via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    ships out within 3 days
    Purchasable with gift card

      €12 EUR

     

  • 2LP Green Vinyl, Gatefold 180 gram
    Record/Vinyl + Digital Album

    Includes unlimited streaming of Anime via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.

    Sold Out

  • 2LP Gatefold 180 gram
    Record/Vinyl + Digital Album

    Includes unlimited streaming of Anime via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.

    Sold Out

  • 2LP Light blue Vinyl, Gatefold, 180 gram
    Record/Vinyl + Digital Album

    Includes unlimited streaming of Anime via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.

    Sold Out

1.
Δεν υπάρχει λόγος να υποφέρω Ούτε καν να προφέρω Το όνομά σου εδώ Κάποιος έφτιαξε στη γη το Παγκράτι Και δεν έκλεισα μάτι Από κείνη τη μέρα εγώ Το αιρκοντίσιον στους 16 ν’ ανοίξεις Προτιμώ να το πνίξεις Αυτό που νιώθεις κι εσύ Βγες και πάρε απ’ τη Βαρνάβα τσιγάρα Μάθε λίγη κιθάρα Μα ποτέ μην αγγίξεις το σι Και πες ψέματα Πες μου ψέματα Πες ό, τι ψέμα μπορείς Πες μου ψέματα Μόνο ψέματα Και βγες κάποιον άλλον να βρεις Δεν υπάρχει λόγος για υποσχέσεις Όταν θες να πονέσεις Τα χέρια μου θα βρίσκονται εκεί Βρες σειρές μ’ αυτοτελή επεισόδια Βάλ’ το αμέσως στα πόδια Αν υπάρχει δεδομένη πλοκή Δες τον πρώτο και το δεύτερο κύκλο Αλλά μη δεις τον τρίτο Και αγνόησε όποιον λέει να τον δεις Είμαι μόνος μου όλη νύχτα στο Ciao Και εσένα κοιτάω Σ’ έναν πρώην σου να παλινωδείς Μα λες ψέματα Πες του ψέματα Πες ό,τι ψέμα μπορείς Πες του ψέματα Μόνο ψέματα Και έλα μετά να με βρεις Δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσω Περπατάω προς τα πίσω Και βρίσκω το μεγάλο κοινό Όπως κάθε homo sapiens που ξέρω Για να τα καταφέρω Σκοτώνω το μισό μου εαυτό Φτιάχνω τοστ, πορτοκαλάδα κι εσπρέσο Ξέρω πως θα πονέσω Αν σπάσω τον κύκλο αυτό Άμα βγούμε μ’ ανοιχτή τη σκεπή μου Και σε κάνω δική μου Και θελήσω να πω «σ’ αγαπώ» Θα πω ψέματα Θα πω ψέματα Θα πω ό, τι ψέμα μπορώ Θα πω ψέματα Μόνο ψέματα Και μετά κάπου αλλού θα τα πω Δεν υπάρχει λόγος για φασαρίες Μαζευτείτε οι κυρίες Και φτιάξτε μια ΜΚΟ Βάψτε μωβ τα κουρασμένα μπαλκόνια Και αλλάξτε σεντόνια Σε κάθε κρεβάτι στενό Το’ χω νιώσει αυτό που πάω να νιώσω Και θα το μετανιώσω Μα είναι ήδη αργά Ξημερώνει κι όλοι σπίτια γυρίζουν Μελωδίες ψιθυρίζουν Και πέφτουν κοιμούνται μετά Λένε ψέματα Λένε ψέματα Λένε ό, τι ψέμα μπορούν Λένε ψέματα Μόνο ψέματα Και βγαίνουν μετά να μας βρουν
2.
Απόψε είμαι κοντά σου, δεν ξαναφεύγω πια Στο υπόλοιπο ταξίδι θα μ’ έχεις αγκαλιά Θα πέφτουν γύρω βόμβες, θα καίγονται λεφτά Μα εγώ θα ‘χω κοντά μου τη δικιά σου μυρωδιά Ω ω ω Θα ζήσω για να δω Τους θρόνους να γκρεμίζονται Την ώρα που αγαπώ Ω ω ω Θ’ αρχίσω πάλι εγώ Το λαϊκό τραγούδι Το μετεμφυλιακό Απόψε σε κοιτάζω Και χάνω και χρωστάω Δεν έχει τόσες λέξεις Για το πόσο σε ζητάω Κι ο σύνδικος κι ο εκδότης Κι ο αποτιμητής Ας πάρουν ό, τι κάνω κι ό, τι πω Τοις μετρητοίς Ω ω ω Το συνθηματικό Η τάξη τους θα πέσει Όταν θα το πω εγώ Ω ω ω Ηλίθιο Κακό Αν πούμε και μι’ αλήθεια Θα πεθάνεις μοναχό Απόψε είμαι κοντά σου, δεν ξαναφεύγω πια Τα ύστερα του κόσμου τους θα ζήσουμ’ αγκαλιά Σε μια μοτοσυκλέτα Αναχρονιστική Θα φάμε τα κουφέτα Στην καινούργια Εθνική Ω ω ω Θα ζήσω για να δω Την άσφαλτο να υψώνεται Στον πορφυρό ουρανό Ω ω ω αγάπη μου χρυσή Αυτό είν’ ένα τραγούδι μου για να το πεις εσύ
3.
Κάποια παιδάκια είναι υπερκινητικά Κάποια είν’ απρόσεκτα και παρορμητικά Τα γράμματα μπερδεύουν και τις συλλαβές Κι αφήνουνε στη μέση τις κατασκευές Κάποια παιδάκια αναπτύσσονται αργά Άλλα δεν τρώνε, άλλα μιλάν πολύ σιγά Άλλα γυρνάν απ’ το σχολείο και λένε ψέματα Και άλλα τα’ χουν καταστρέψει τα παινέματα Όλα όμως κάποτε μετριούνται με τους άλλους Όλα μια μέρα προσποιούνται τους μεγάλους Όλα ελπίζουνε πως θα’ ρθει αυτός ο άγνωστος Από τη χώρα που κανείς δεν είναι άρρωστος Ναι, όλα κάποτε μαθαίνουν για το αντάλλαγμα Δίνουνε το ‘να για να πάρουν το άλλο πράγμα Δίνουν τα σώματα και τα ελαττώματά τους Για να αποκτήσουνε οσμή τα χρήματά τους Δίνουν τα σώματα και τα ελαττώματά τους Για να τελειώσει κάποιος τα μαθήματά τους Κάποια παιδάκια τραυματίζονται συχνά Κάποια μιλάν πάρα πολύ και φορτικά Κάποια ανεβαίνουνε σε μέρη που θα πέσουνε Και κάποια αγγίζουν το κερί για να πονέσουνε Κάποια έχουν θέμα με το μεταβολισμό Κι άλλα φοβούνται όταν ακούν για χωρισμό Άλλα τα στέλνουνε πακέτο στους παππούδες τους Και άλλα βάζουν σε γυαλί τις πεταλούδες τους Όλα όμως κάποτε θα ξαναπροσπαθήσουν Να βρούνε κάποιον που θ’ ακούσει όταν μιλήσουν Να βρούνε κάποιον μ’ ένα σώμα σαν ανάμνηση Να βγάλουν έξω το κεφάλι από τη βάφτιση Κάποια μπορεί ποτέ να μην κοιτάξουν πάνω Κάποια θα μείνουν μαύρα πλήκτρα σ’ ένα πιάνο Μα κάποια λίγα πίσω απ’ τη ρωγμή του κάλλους Θα δούνε μέσα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους Μα κάποια πίσω από το ράγισμα του κάλλους Θα δουν το τραύμα τους κι εκεί θα βρουν τους άλλους
4.
Κάθεσαι φτιάχνεις λίστες στο Spotify Ξανατρώς τραγούδια που’ χεις ήδη φάει Κάποιος με 5 ακόρντα είχε χτίσει παλάτι Ύστερα το ’παιξε-το ’χασε σα χούφτα αλάτι Κι εσύ ταξινομείς τα ηχογραφήματά του Σκέφτεσαι τα κορίτσια, τα ναρκωτικά του Πας ν’ αλλάξεις κομμάτι, το ποντίκι πέφτει Στάχτη στο πληκτρολόγιο, ρήγμα στον καθρέφτη Μη φοβάσαι, άντρα μου, άλλο μη φοβάσαι, Ο κόσμος πάει μπροστά, ενώ εσύ κοιμάσαι Κι όταν ξυπνάς δεν ξέρεις καν ότι κοιμόσουν Πέτα τα πίσω σου όσα μέχρι χτες θυμόσουν Το χρόνο μέτραγες μ’ Επαναστάσεις Με Αναγεννήσεις και με Αναστάσεις Τώρα μετράς με views τα τούβλα του σπιτιού σου Με νεκρούς την άνοδο του πυρετού σου Ήσουν ο γιος κι η ελπίδα του Γενάρχη Το πρόβλημα είν’ ότι Γένος δεν υπάρχει Κάηκαν στα ανάκτορά σου στο Τατόι Η Παλαιά Διαθήκη και το «Playboy» Μη φοβάσαι, άντρα μου, άλλο μη φοβάσαι, Ο κόσμος πάει μπροστά, ενώ εσύ κοιμάσαι Κι όταν ξυπνάς δεν ξέρεις καν ότι κοιμόσουν Πέτα τα πίσω σου όσα μέχρι χτες θυμόσουν Το «Άνδρα μοι έννεπε» ζητάω απ’ τη Μούσα Θα την παντρευόμουν άμα το μπορούσα Θα την έπαιρνα μαζί μου στην Ιθάκη που ‘χω καβατζώσει ένα οικοπεδάκι Μα φεύγει το νησί, προτού κινήσει καράβι Και στα σπίτια τους κωπηλατούν οι σκλάβοι Ας πούμε ένα έπος για να σπάσει ο πάγος Άκου το λίγο πριν να γίνεις Λωτοφάγος Μη φοβάσαι, άντρα μου, άλλο μη φοβάσαι, Ο κόσμος πάει μπροστά, ενώ εσύ κοιμάσαι Κι όταν ξυπνάς δεν ξέρεις καν ότι κοιμόσουν Πέτα τα πίσω σου όσα μέχρι χτες θυμόσουν Μη φοβάσαι, μάγκα μου, να γίνεις άλλος Ο κόσμος δεν σου ανήκει πια ούτως ή άλλως Ξύπνα επιτέλους, φίλε μου, από τ’ όνειρό σου Ο κόσμος ήταν λάθος όπως τον θυμόσουν
5.
Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή Περπατάω στο πλάϊ της Αχειροποιήτου Ζουν ακόμα κάποιοι Άγιοι εκεί Μα ο καθένας τους κοιτάει το μαγαζί του Κάνουν λες κι υπάρχει ακόμα Αμερική Κάνουν λες κι απ’ τ’ άστρα κάποιοι μας κοιτάνε Θα πεθάνω ώσπου να φτάσω Τσιμισκή Να φορέσεις και τα μαύρα που σου πάνε Δύει ο ήλιος και το έαρ το γλυκύ Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή Προχωράω και βλέπω μπρος μου τη Ροτόντα Κάποια μου χαμογελάει όπως εσύ Κι όπως κάποτε σε κάποιον η Τζοκόντα Κάνει λες και με γνωρίζει από παλιά Κάνει λες και είμαι τέλος από έργο Μα είναι μήνες που μου πήρες τη μιλιά Κι όλοι οι δρόμοι είναι μόνο για να φεύγω Δύει ο ήλιος και το έαρ το γλυκύ Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή Ένα Σάββατο που μοιάζει Κυριακή Στέκω λίγο έξω απ’ την Αγιά Σοφία Κάποτε ήταν μια φοιτήτρια εκεί Που της έκανα την ιδιοφυΐα Κάνεις λες και δε γεννήθηκα πότε Κάνεις λες κι είμαι μια πίστη ξεχασμένη Θα πεθάνω ώσπου να φτάσω στο Ντορέ Αν αυτό σε κάνει πιο ευτυχισμένη Θα ‘χει δύσει και το έαρ θα’ ναι γλυκύ Θα’ ναι Σάββατο, θα μοιάζει Κυριακή
6.
Έχω βαρεθεί να κοιτάζω τ’ αρχίδια σου Τα περίφημα αρχίδια σου τ’ αρχαϊκά Έτσι όπως τ’ απλώνεις τα θλιμμένα αρχίδια σου Στα φύλλα της αμπέλου μου τα ειρηνικά Έχω βαρεθεί ν’ απολογούμαι στη μάνα σου Που κλαίει άσπρα δάκρυα Βουγιουκλακικά Και μου στέλνει φωτό απ’ όταν ήσουν στην πάνα σου Τότε που ήτανε τ’ αρχίδια σου ακόμα μικρά Έχω βαρεθεί την Κατοχή του παππού σου Που ολομόναχος νίκησε τους Γερμανούς Κι ύστερα εξόρισε και πρόδωσε κι έσφαξε Και βλέπει πια τ’ αρχίδια σου απ’ τους ουρανούς Έχω βαρεθεί την ιδρωμένη ομάδα σου Που σαν κόμμα έχει μέρα της την Κυριακή Και κάθε που κλωτσάει αλλάζει ο ηγέτης σου Και τ’ αρχίδια σου περνάνε στην Πρώτη Εθνική Έχω βαρεθεί τις ιστορίες της γυναίκας σου Με μωρά που κάνουν γκάφες και πλακάκια στο ντους Που ανεβάζει κάθε βράδυ και τις κάνει ασπρόμαυρες Ταγκάρει και τ’ αρχίδια σου και παίρνετε views Χτες είδα στ’ όνειρό μου -τι άλλο;- τ’ αρχίδια σου Μόνο που ήταν στους αιθέρες κι είχαν βγάλει φτερά Και κοιτούσαν με απορία των ανθρώπων τα πρόσωπα Κι αισθανόντουσαν μεγάλη αρχιδίσια ερημιά Πετούσαν από πάνω από την πόλη τ’ αρχίδια σου Και κοιτούσανε τα σπίτια μας με τα μυστικά Τις κρυφές μας τις αγάπες με τα χέρια προς το άγνωστο Κι αισθανόντουσαν μεγάλη αρχιδίσια ερημιά Τις αγάπες μας που απλώνουνε τα χέρια στο άπιαστο Κι αισθανόντουσαν μεγάλη αρχιδίσια ερημιά
7.
Είμ’ ένας ανδρείος που φοβάται Κι ένας έξυπνος που όλο κοιμάται Είμ’ ένας περήφανος που λέει σε όλους «ναι» Είμ’ ένας αυτάρκης που χρειάζεται Είμ’ ένας παράφρων που το βλέπει λογικά Είμαι χώμα κάτω από τη θάλασσα Βγαίνω στις πλατείες με παγιέτα Και στις κομπανίες με μπαγκέτα Πάω στις δεξιώσεις με βερμούδα και All Star Βγάζω λόγους μ’ ανοιχτό το φερμουάρ Δίνω στον Βαρδή Βαρδινογιάννη πουρμπουάρ Για τη Μάργκο Ρόμπι είμαι δέλεαρ Μόνος μες στα ζεύγη Στους μοναχικούς Ζυγός Και στην κιβωτό αυτός που ο Νώε στο τέλος αφήνει εκτός Κι ό, τι που το είχα αποφασίσει Πως θα φτάσω αταίριαστος στη δύση Βρήκα εσένα που είσαι σαν ανθός στα πλεξιγκλάς Που είσαι σαν κορφή που πάει βαθαίνοντας Που είσ’ ένα κρασί που αν δεν σε πιουν, δεν ξεδιψάς Φύση τους ανθρώπους αγναντεύοντας Θα φιλήσω τ’ άκρα σου στη μέση Ο κανόνας μου θα σ’ εξαιρέσει Θα σε πάω ταξίδι εκεί που στέκεις καθιστή Θα σου μάθω να μου μείνεις άγνωστη Να’ σαι στο ακίνητο σημείο μου ρευστή Και με μένα να μου γίνεσαι άπιστη
8.
Κοιτάζει το φεγγάρι ο ποιητής Και γεμίζει το κεφάλι του σκόνη Κι εσύ είσαι λέξη που δεν θέλεις να ‘ρθεις Προτιμάς την κρυψώνα σου, νιώθεις ασφάλεια μόνη Στο πεζοδρόμιο σκάβει, βγαίνει χρυσός Καταβρέχει τους πεζούς με τ’ αμάξι Κι εσύ είσαι στίχος που ‘χει μείνει μισός Δεν τελειώνεις ποτέ, δεν ταιριάζεσαι, δεν είσ’ εντάξει Έχει ο πατέρας σου μια μαύρη ψυχή Κι ως εδώ όλα είναι εντάξει, το καταλαβαίνω Μα όταν πληρώνεις τη δική του ενοχή Το τραγούδι σου πεθαίνει τη στιγμή που τρέχει να γεννηθεί Ο κόσμος βρίσκει κάτι και προχωράει Κάποια τραβηχτική θεωρία Μα εγώ κοιτάζω κάποια και με κοιτάει Με ρωτάει τι θέλω και λέω «Δεν ξέρω, κυρία» Κοιτάει τον πλούσιο με ζήλεια ο φτωχός Και μαθαίνει αριθμούς και προσθέσεις Μα εγώ δεν βρίσκω πώς ανάβει το φως Να κοιτάξεις τη λάμπα κατάματα και να πονέσεις Έχει η μητέρα σου μια υπάκουη ψυχή Κι ως εδώ όλα είναι εντάξει, το καταλαβαίνω Μα όταν την θρέφει η δική σου ενοχή Το τραγούδι σου πεθαίνει τη στιγμή που τρέχει να γεννηθεί Κοιτάζει το φεγγάρι ο ποιητής Και γεμίζει το κεφάλι του άχνη Μα εσύ είσ’ ένα τραγούδι που αν δε γραφτείς Θα χαθείς το πρωί, θα σε σβήσουν η μέρα κι η πάχνη
9.
Σκέφτομαι την Ελένη Τοπαλούδη Κι αν θα ’χε το σκοπό του ένα τραγούδι Που ν’ ανεβεί στα δίκτυα που την πνίξαν Στη θάλασσα να πέσει που τη ρίξαν Κάποια μικρά λουλούδια ίσως ξέρουν Αυτά που οι στίχοι δεν θα καταφέρουν Κάποια λουλούδια που είναι για ν’ ανθίσουν Να δουν τον ήλιο και να ξεψυχήσουν Ίσως και κάποια εφήμερα λιοντάρια Που παίζουν στα ντοκιμαντέρ τα βράδια Με το αίμα από το θήραμα στο στόμα Να τα ‘λεγαν καλύτερα ακόμα Κάποιοι που έχουν τον Κώδικα σπουδάξει Αυτόν που λέει το Νόμο και την Τάξη Ίσως και να ’χαν κάτι να προσθέσουν Πού όλα όσα πω να τ’ αναιρέσουν Κι όσοι έχουνε μια πίστη δεδομένη Κι όμως ξυπνούν τις νύχτες καυλωμένοι Και τους τσιμπάει τελειώνοντας η τύψη Κάτι να πουν που θα’ χω παραλείψει Κι εσύ που θες τα χέρια μου να δέσεις Να κάτσεις πάνω μου και να πονέσεις Κι ύστερα να σωριάσεις τον ιππότη Εσύ θα ‘πρεπε να μιλήσεις πρώτη Κι εγώ που σου ζητάω φωτογραφίες Και μες στ’ αυτί σου λέω γι’ άλλες κυρίες Που βρίζω και που σφίγγω το λαιμό σου Εγώ να γίνω τραγουδοποιός σου Μέσα στη Γη νικιέται η Αγάπη Το ξέρουν όλοι και του κάνουν πλάτη Μα ύστερα συγχωρούν και συγχωρούνται Μονάχα ό, τι αγάπησαν θυμούνται Ο διάβολος εγγύηση θα πληρώσει Κι ο πρώτος δολοφόνος θα γλιτώσει Ο δεύτερος θα γίνει αγιογραφία Που θα στολίζει τα ορφανοτροφεία Κι όσο για την Ελένη Τοπαλούδη Θα υπάρχει σ’ οποιοδήποτε τραγούδι Θα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι Στο δίκτυο που απλωμένο περιμένει Θα ανεβάζουν οι ξενυχτισμένοι Στο δίχτυ που απλωμένο περιμένει
10.
Μες στη ζωή μου δεν έχω ζήσει Μες στην καρδιά μου δεν έχω αγαπήσει Άλλη από σένα Που είσαι κοντά μου Και που ακουμπάς μια σιωπή στη δικιά μου Τ’ ήθελα τ’ ήθελα να σου μιλήσω Να μάθω ακόρντα, να σου τραγουδήσω Να μάθω γράμματα, να βρω το ρήμα Εκείνο που ’φτιαξε απ’ το δάκρυ κύμα Τ’ ήθελα τ’ ήθελα να σου το γράψω Τ’ άστρα από πάνω μου λέγαν να πάψω Μα εγώ δεν άκουσα και να ‘μαι τώρα Μες στον αιώνα που φαίνεται ώρα Μες στη ζωή μου δεν έχω ζήσει Μες στην καρδιά μου δεν έχω αγαπήσει Άλλη από σένα Που είσαι μακριά μου Κι όμως σε νιώθω με τη μοναξιά μου Τ’ ήθελα τ’ ήθελα να βγω στο δρόμο Και να φορέσω κιθάρα στον ώμο Να μάθω σώματα και πανδοχεία Να πιω σαν άψινθο την ευτυχία Τ’ ήθελα τ’ ήθελα να προχωρήσω Στο μέρος που άλλος δε γύρισε πίσω Στου αρχαίου άσματος τον αμπελώνα Που όλες οι αγάπες ηχούν στον αιώνα Αγαπημένη μου θα ’σαι για πάντα Ενθρονισμένη σ’ αυτή τη μπαλάντα Θα ’σαι ολόκληρη τα άπαντά μου Μ’ όποιον και να ’σαι θα είσαι δικιά μου

about

Το ΑΝΙΜΕ είναι το 8ο κατά σειράν studio album του Φοίβου Δεληβοριά.

Τραγούδια που γεννήθηκαν στην κινούμενη άμμο των ετών 2018-2022, με την ψυχή ταραγμένη, μειλίχια ή σε έκσταση και με την κιθάρα σαν ένα είδος προέκτασής της.

Ο έρωτας και η επικαιρότητα, η κοινωνία και ο εαυτός, η βία και το δόσιμο, ο πόλεμος και το παιδί, είναι μερικά απ’ τα παράθυρά του.

Ο ήχος -ευτυχής συνύπαρξη του Φοίβου, της μπάντας του και του ποιητή-παραγωγού Βασίλη Ντοκάκη- αιχμαλωτίστηκε στα παλιά στούντιο της Φίνος Φιλμ και σε ένα μικρό στουντιάκι πλάι στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών, έχει δηλαδή αρκετές ψυχές με το μέρος του.

Ο τίτλος είναι αυτό που είναι -γράφεται στα ελληνικά και στα λατινικά με τα ίδια γράμματα και ακουμπάει με διάφορους τρόπους την εμψύχωση.

Πέραν της στενής καλλιτεχνικής οικογένειας του Φοίβου (Σωτήρης Ντούβας, Κωστής Χριστοδούλου, Κώστας Παντέλης, Yoel Soto και Νεφέλη Φασούλη) και του τρομερού παιδιού Βασίλη Ντοκάκη, συμμετέχουν και δίνονται πολύτιμα ο εξάδελφος Φώτης Σιώτας και οι σπουδαίοι Θοδωρής Ρέλλος, Δημήτρης Σιάμπος, Τζιμ Σταρίδας και Δημήτρης Κούρτης. Πλοηγός στα decks ο Νίκος Κόλλιας, μάστερ του mastering o Γιάννης Χριστοδουλάτος και παντοτινός συνοδοιπόρος ο Γιάννης Πετρόλιας. Ψυχοπομπός ο Δημήτρης Μακρής. Το artwork (ένα πραγματικό έργο μέσα στο έργο) είναι μια δημιουργία του Γιώργου Παπαδάκη.

Η Inner Ear κυκλοφορεί το album δένοντάς το σε μιαν άτυπη τριλογία με τον «Αόρατο Άνθρωπο» και την «Καλλιθέα».

Καλή Έξοδο!

credits

released May 6, 2022

________________________________________________________

Στίχοι-μουσική-ερμηνεία: Φοίβος Δεληβοριάς
Παραγωγή-Μίξη: Βασίλης Ντοκάκης
Ενορχήστρωση: Βασίλης Ντοκάκης και το συγκρότημα: Φοίβος Δεληβοριάς-Κωστής Χριστοδούλου-Σωτήρης Ντούβας-Yoel Soto-Κώστας Παντέλης-Νεφέλη Φασούλη

Φοίβος Δεληβοριάς-ακουστική κιθάρα (1,3), κλασική κιθάρα (4,7)
Κωστής Χριστοδούλου-πιάνο (1,5,8,9,10), organ (1,2,4,9), synths (5,7,8,10), synth bass (8)
Σωτήρης Ντούβας-ντραμς (1,2,4,5,8), κρουστά (2), τύμπανα (6,10)
Yoel Soto-μπάσο (1,2,10)
Κώστας Παντέλης-ηλεκτρική κιθάρα (1,2,6,8,9,10)
Νεφέλη Φασούλη-φωνητικά (1,2,3,5,8,9,10)
Βασίλης Ντοκάκης-synths (1,3,4,5,7,8,9,10), ηλεκτρική κιθάρα (1,3,4,8,10), κλασική κιθάρα (5), πιάνο (3), μπάσο (4,5,7,9), κρουστά (4,9), φωνητικά (4), organ (5), orchestral (7), melotron (9), ντραμς (9), synth bass (10)
Φώτης Σιώτας-βιολί (1,5,6,8,10), βιόλα (1,5,6,8,10), φωνητικά (5), λούπες (6)
Δημήτρης Σιάμπος-ακουστική κιθάρα (1,7), κλασική κιθάρα (9)
Θοδωρής Ρέλλος-σαξόφωνo (2)
Δημήτρης Κούρτης-ακορντεόν, μπαγλαμάς (3)
Τζιμ Σταρίδας - τρομπόνι (8)

Ο δίσκος ηχογραφήθηκε από τον Νίκο Κόλλια στο Studio AntΑrt από το Νοέμβριο έως το Δεκέμβριο του 2020 και από τον Βασίλη Ντοκάκη στο στούντιο Lotus από το Mάϊο έως το Δεκέμβριο του 2021
Mastering: Γιάννης Χριστοδουλάτος (Sweetspot Productions)
Οργάνωση παραγωγής: Δημήτρης Μακρής

Artwork: Γιώργος Παπαδάκης

license

all rights reserved

tags

about

Φοίβος Δεληβοριάς Athens, Greece

contact / help

Contact Φοίβος Δεληβοριάς

Streaming and
Download help

Redeem code

Report this album or account

If you like Φοίβος Δεληβοριάς, you may also like: